کارت گرافیک (به انگلیسی: graphics card) (با نام های کارت ویدئو، کارت نمایشگر، آداپتور نمایشگر، آداپتور گرافیک و برد گرافیک شناخته می شود) یک کارت توسعه است که تصاویر خروجی را برای نمایشگر تولید می کند. اکثر کارت های گرافیک، توابع مختلفی مانند شتاب دهندهٔ رندر صحنه های سه بعدی و دوبعدی، رمز گشایی کردن MPEG-2/MPEG-4، خروجی تلویزیون یا قابلیت اتصال چند مانیتور را ارائه می کنند.
اکثر کارت های گرافیک به نمایش ساده صفحه نمایش محدود نمی شوند. پردازنده گرافیکی مجتمع (GPU) که هسته کارت گرافیک است، می تواند پردازش های اضافی را نیز انجام دهد، تا بار محاسباتی اضافه را از پردازنده مرکزی رایانه (CPU) حذف کند. به عنوان مثال، در ابتدا شرکت های Nvidia و (AMD (ATi که کارت های گرافیکی را تولید می کنند، محاسبات نرم افزاری OpenGL و DirectX را بر روی سطح سخت افزاری کارت گرافیک ارائه می دهند تا از میزان اطلاعات پردازشی توسط CPU بکاهند. در اواخر سال های ۲۰۱۰ نیز، تمایل به استفاده از قابلیت های محاسباتی پردازنده گرافیکی (GPU) برای حل وظایف غیر گرافیکی به وجود آمد.
معمولا کارت گرافیک به شکل یک صفحه مدار چاپی (کارت توسعه) ساخته شده است و به شکاف های توسعه(AGP، PCI Express) متصل می شوند. بعضی از آن ها با استفاده از محفظه های اختصاصی ساخته شده اند که از طریق کابل به کامپیوتر متصل می شوند.
به عنوان یک روش جایگزین برای استفاده از یک کارت گرافیک، می توان سخت افزار آن را به مادربرد یا واحد پردازنده مرکزی منتقل کرد. به هر دو روش ادغام کردن گرافیک "integrated" می گویند. پیاده سازی های مبتنی بر مادربرد گاهی اوقات به نام "گرافیک on-board " نامیده می شود. در حالی که پیاده سازی های مبتنی بر واحد پردازنده مرکزی "APU" نامیده می شوند. تقریباً تمام مادربردهای دسکتاپ با گرافیک ادغام شده اجازه می دهد تا تراشه گرافیکی ادغام شده در بایوس غیرفعال شوند. این مادربوردها دارای یک اسلات مخصوص کارت گرافیک از نوع PCI یا (PCI Express (PCI-E برای اضافه کردن کارت گرافیک با کارایی بالا به جای گرافیک ادغام شده هستند.
اکثر کارت های گرافیک به نمایش ساده صفحه نمایش محدود نمی شوند. پردازنده گرافیکی مجتمع (GPU) که هسته کارت گرافیک است، می تواند پردازش های اضافی را نیز انجام دهد، تا بار محاسباتی اضافه را از پردازنده مرکزی رایانه (CPU) حذف کند. به عنوان مثال، در ابتدا شرکت های Nvidia و (AMD (ATi که کارت های گرافیکی را تولید می کنند، محاسبات نرم افزاری OpenGL و DirectX را بر روی سطح سخت افزاری کارت گرافیک ارائه می دهند تا از میزان اطلاعات پردازشی توسط CPU بکاهند. در اواخر سال های ۲۰۱۰ نیز، تمایل به استفاده از قابلیت های محاسباتی پردازنده گرافیکی (GPU) برای حل وظایف غیر گرافیکی به وجود آمد.
معمولا کارت گرافیک به شکل یک صفحه مدار چاپی (کارت توسعه) ساخته شده است و به شکاف های توسعه(AGP، PCI Express) متصل می شوند. بعضی از آن ها با استفاده از محفظه های اختصاصی ساخته شده اند که از طریق کابل به کامپیوتر متصل می شوند.
به عنوان یک روش جایگزین برای استفاده از یک کارت گرافیک، می توان سخت افزار آن را به مادربرد یا واحد پردازنده مرکزی منتقل کرد. به هر دو روش ادغام کردن گرافیک "integrated" می گویند. پیاده سازی های مبتنی بر مادربرد گاهی اوقات به نام "گرافیک on-board " نامیده می شود. در حالی که پیاده سازی های مبتنی بر واحد پردازنده مرکزی "APU" نامیده می شوند. تقریباً تمام مادربردهای دسکتاپ با گرافیک ادغام شده اجازه می دهد تا تراشه گرافیکی ادغام شده در بایوس غیرفعال شوند. این مادربوردها دارای یک اسلات مخصوص کارت گرافیک از نوع PCI یا (PCI Express (PCI-E برای اضافه کردن کارت گرافیک با کارایی بالا به جای گرافیک ادغام شده هستند.
wiki: کارت گرافیک