باکر

باکر. [ ] (اِخ ) اسم یکی از اولاد بن یامین است و نسل او را باکریان گویند. (از قاموس کتاب مقدس ). || اسم یکی از بنی افرائیم است که برد نیز خوانده شده است . (از قاموس کتاب مقدس ).

باکر. [ ک ِ ] (اِخ ) والنتین . از سرداران انگلیسی معروف به باکرپاشا. او بسال 1825 م . بدنیا آمد و در سال 1888 م . درگذشت . در جنگهای کریمه شرکت داشت ، در سال 1873 به ایران مسافرتی کرد. بعداً بعنوان یک افسر به استخدام ارتش ترکیه درآمد، و آنگاه از سرداران بزرگ مصر شد (1882). از کتب معروف او «انگلستان و روسیه در خاور میانه » است .

باکر. [ ک ِ ] (اِخ ) سر ساموئل وایت . از سیاحان معروف انگلیسی که در سال 1821 م . در لندن متولد شد و در1893 م . درگذشت . او هشت سال در سیلان بود. در جنگهای کریمه نیز شرکت کرد، اولین راه آهن ترکیه را در 1861 پی ریزی کرد. اواخر عمر به انگلستان بازگشت و در یورکشایر درگذشت . یادداشتهای متعددی از او باقی است .

باکر. [ ک ِ ] (اِخ ) دیوید. از مورخان انگلستان . متولد بسال 1575 م . و متوفی بسال 1641 م . در لندن .

باکر. [ ک ِ ] (اِخ ) رابرت . سیاح انگلیسی که در سال 1580 م . در انگلستان درگذشت . وی اولین کسی است که بسال 1563 م . سفری به سواحل گینه کرده است .

باکر. [ ک ِ ] (اِخ ) سر ریچارد. از نویسندگان و مورخان مذهبی انگلیسی متولد 1568 م . و متوفی در لندن بسال 1654 م . مدتی در زندان بود و کتب خود را بیشتر در زندان نوشت و شاهکار او «تاریخ پادشاهان انگلستان » است که از عهد رومن ها تا مرگ ژاک اول را نوشته است .

باکر. [ ک ِ ] (اِخ ) هنری . از طبیعی دانان انگلیسی که در سال 1774 م . درگذشت . او درباره ٔ حیوانات تک سلولی به تحقیقات مهمی پرداخته است .

باکر. [ ک ِ ] (ع ص ، اِ) بامداد. (ناظم الاطباء). علی الصباح . (آنندراج ). ابتدای صبح . پگاه : خرج الی المسجدباکراً و الی الصلاة فی اول وقتها؛ پگاه بسوی مسجد رفت و نماز اول وقت گزارد. (از تاج العروس ). بُکرَة. اتاه باکراً؛ یعنی بامداد. (از اقرب الموارد). || صاحب بَکور یعنی صاحب بارانی که در آغاز بهار ببارد. (از اقرب الموارد). || نخلة باکر؛ تبکر بحملها؛ نخله که بار آن زودتر ببار آید. (از تاج العروس ). || دست نخورده . بکر. دوشیزه .
- باکران بهشت ؛ کنایه از حوران است . (آنندراج ) (هفت قلزم ). رجوع به بکر شود.

دست نخورده