( بالدة ) بالدة. [ ل ِ دَ ] ( ع اِ ) از اتباع تالده است. و منه حدیث العباس : فهی تالدة بالدة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تالدة شود.
بالده
لغت نامه دهخدا
بالدة. [ ل ِ دَ ] (ع اِ) از اتباع تالده است . و منه حدیث العباس : فهی تالدة بالدة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به تالدة شود.
گویش مازنی
/baal de/ محل سابق آبادی بالا جاده که اکنون به مزرعه ای تبدیل شده و بالا جاده کنونی در شمال آن قرار دارد – بالا ده
محل سابق آبادی بالا جاده که اکنون به مزرعه ای تبدیل شده و ...
کلمات دیگر: