ترا

دیوار قلعه، دیوار، سد، دیواربلندومحکم
( ضمیر با علامت مفعول ) تو را.
یکی از شهرهای اتحاد جماهیر شوروی در سیبری. آسیا است .

(تَ ) (اِ. ) دیوار بلند و محکم .

ترا. [ ت َ ] ( اِ ) دیوار بلند و رفیع را گویند، مانند دیوار خانه پادشاهان و دیوار قلعه و کاروانسرا. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). دیوار بس رفیع و بلند را گویند مانند دیوار خانه پادشاهان و دیوار کاروانسرا و حصار قلعه و امثال آن. ( فرهنگ جهانگیری ). دیواری بزرگ و سخت باشدکه بسیار بلند و عظیم بود و در پیش چیزی یا کسی بکشند. ( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 14 ). دیوار بلند مانند دیوار خانه پادشاهان و کاروانسرا و قلعه ، و تری به اماله نیز آمده. ( فرهنگ رشیدی ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). دیواری بود یگانه سخت عظیم و بلند که پیش کسی یا چیزی کشند. ( اوبهی ). سدی و دیواری را گفته اند که در پیش چیزی بکشند، و دیواری که با کاهگل و گلابه استوار کرده باشند. ( از برهان ). دیواری بکاه سخت کرده ،با گلابه استوارکرده. ( شرفنامه منیری ) :
صف دشمن تُرا ناستد پیش
ور همه آهنین تَرا باشد.ز بیم تیغ جهانگیر همچو خورشیدش
همیشه ماه تَرا بسته باشد از خرمن.محیط مرکز دولت جمال دنیی و دین
که سد عدلش یأجوج فتنه راست تَرا.

---

ترا. [ ت ُ ] ( ضمیر + حرف اضافه ) ( از «تَُ »، مخفف «تو» + «را» ) ترکیبی باشد از «تو» و «را» که در محاورات و کتابت «واو» را می اندازند. ( برهان ).کلمه خطاب. ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ). کلمه خطاب بمفعول... بهر تقدیر مرکب است از لفظ تو و کلمه را، و لفظ تو اکثر به واو اشمام خوانده میشود و آن حکم ضمه دارد که در تقطیع واجب الحذف است بلکه در خواندن نیاید، و این واو را بحالت ترکیب ننویسند مگر در صورتی که کلمه را از لفظ تو جدا واقع شود. ( آنندراج ).در اصل «تو را» بود. ( شرفنامه منیری ) :
ترا در دو گیتی برآورده اند
بچندین میانجی بپرورده اند.گفت بر من فروش باغ ترا
تا دهم روشنی چراغ ترا.جسم ترا پاک تر از جان کنی
چونکه چهل روز بزندان کنی.من ای گل دوست میدارم ترا کز بوی مشکینت
چنان مستم که گویی بوی یار مهربان آید. || بمعنی خود را هم هست. ( برهان ). بمعنی خود را نیز آمده. ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا )( از شرفنامه منیری ). بمعنی خود را نیز تأویل میتوان کرد. ( آنندراج ) :

۱. دیوار.
۲. سد.
۳. دیوار بلند و محکم: صف دشمن تو را ناستد پیش / ور همه آهنین ترا باشد (بلخی: شاعران بی دیوان: ۲۹ ).

/taraa/ از توابع بالا لاریجان آمل - مانند شبیه

( تَرا ) ( ● ) ؛ توانگر؛ توانا