مجافاه

( مجافاة ) مجافاة. [ م ُ ] ( ع مص ) چیزی از جای برداشتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ): جافی السرج عن الفرس مجافاة؛ زین را از پشت اسب برداشت. ( از اقرب الموارد ). || ضد وصال و مؤانست است. ( از اقرب الموارد ). || دور داشتن و منه الحدیث انه یجافی عضدیه عن جنبیه للسجود؛ او برای سجده کردن بازوان خود را از دو پهلوی خود دور می کند. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ): جافی عضدیه ؛ بازوان خود را از دو پهلوی خود دور کرد. ( از اقرب الموارد ).