( فیوظة ) فیوظة. [ ف ُ ظَ ] ( ع مص ) مردن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). فیوظ. فیظ. رجوع به این کلمات شود.
فیوظه
لغت نامه دهخدا
فیوظة. [ ف ُ ظَ ] (ع مص ) مردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فیوظ. فیظ. رجوع به این کلمات شود.
کلمات دیگر:
فیوظة. [ ف ُ ظَ ] (ع مص ) مردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فیوظ. فیظ. رجوع به این کلمات شود.