قلفاط

ابوعبدالله، محمد بن یحیی قُرطبی شهرت یافته و لقب گرفته به قَلْفاط (؟ -حدود ۹۳۹م) زبان شناس، شاعر و ادیب عربی اندلسی و مدرّس نحو در سدهٔ چهارم قمری بود. که از زندگی اش جز اینکه آموزگاری بوده و گویا در آموزگاری پیشینه ای دیرینه داشته، چیز بسیاری دانسته نیست. فنون شعری اش مدح، هجو، غزل است که کمی از آن به جا مانده است. با ابن عبدربه دوستی داشت اما پایدار نماند.