(صفت ) پادشاهی که ولایتها بدیگران
ولایت بخش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ولایت بخش. [ وَ / وِ ی َ ب َ ] ( نف مرکب ) ولایت بخشنده. پادشاهی که ولایت ها به دیگران بخشد :
نخست پادشهی همچو او ولایت بخش
که جان خویش بپرورد و داد عیش بداد.
نخست پادشهی همچو او ولایت بخش
که جان خویش بپرورد و داد عیش بداد.
حافظ.
کلمات دیگر: