با همت بلند همت
همت پرست
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
همت پرست. [ هَِ م ْ م َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) باهمت. بلندهمت :
من غلام آن مس همت پرست
که به غیر از کیمیا نارد شکست.
من غلام آن مس همت پرست
که به غیر از کیمیا نارد شکست.
مولوی.
رجوع به همت شود.کلمات دیگر: