فراخی و گشادگی
ومکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ومکة ) ومکة. [ وَ ک َ ] ( ع اِمص ) فراخی و گشادگی. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). فسحت. ( اقرب الموارد ).
ومکة. [ وَ ک َ ] (ع اِمص ) فراخی و گشادگی . (منتهی الارب )(آنندراج ) (اقرب الموارد). فسحت . (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: