(مُ عِ ) [ ع . ] (اِفا. ) لعن کننده .
ملاعن
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
ملاعن . [ م َ ع ِ ] (ع اِ) ج ِ ملعنة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به ملعنة شود.
ملاعن . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) لعنت کننده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || (اصطلاح فقه ) زوجی که مقررات ملاعنه (لعان ) را انجام می دهد. ملاعن باید بالغو عاقل و رشید باشد. و رجوع به ملاعنة و لعان شود.
ملاعن. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) لعنت کننده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || ( اصطلاح فقه ) زوجی که مقررات ملاعنه ( لعان ) را انجام می دهد. ملاعن باید بالغو عاقل و رشید باشد. و رجوع به ملاعنة و لعان شود.
ملاعن. [ م َ ع ِ ] ( ع اِ ) ج ِ ملعنة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ملعنة شود.
ملاعن. [ م َ ع ِ ] ( ع اِ ) ج ِ ملعنة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ملعنة شود.
کلمات دیگر: