اموده

( آموده ) ( اسم ) آراسته مزین متحلی .

( آموده ) (دِ ) (ص مف . ) آراسته ، مزین ، زینت یافته .

( آموده ) آموده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) آراسته. متحلی :
بخوی خوش آموده بِه ْ گوهرم
بر این زیستم هم بر این بگذرم.رجوع به آمای و آمود و آمودن شود. || پرکرده. انباشته. ( از برهان ). مندرج.

( آموده ) ۱. ساخته.
۲. آراسته: دو خرگه داشتی خسرو مهیا / برآموده به گوهر چون ثریا (نظامی۲: ۲۸۵ ).
۳. به رشته کشیده شده.