کلمه جو
صفحه اصلی

امراء

فرهنگ معین

(اُ مَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ امیر، فرماندهان ، امیران .

لغت نامه دهخدا

امراء. [ اُ م َ ] ( ع اِ ) ج ِ امیر. رجوع به امرا شود.

امراء. [ اَ ] ( اِخ ) شهری است از نواحی یمن در بلوک سخان. ( از معجم البلدان ).

امراء. [ اِ ] ( ع مص ) گواردگردیدن طعام. ( منتهی الارب ). بگوارانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر زوزنی ). گوارا گردیدن طعام. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). گواراتر شدن طعام. ( آنندراج ) . بسیارشیر شدن ناقه.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). فروگذاشتن اشتر شیر را. ( تاج المصادر بیهقی ). بسیار شیر دادن ناقه. ( از اقرب الموارد ) .

امراء. [ اَ ] (اِخ ) شهری است از نواحی یمن در بلوک سخان . (از معجم البلدان ).


امراء. [ اِ ] (ع مص ) گواردگردیدن طعام . (منتهی الارب ). بگوارانیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). گوارا گردیدن طعام . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گواراتر شدن طعام . (آنندراج ) . بسیارشیر شدن ناقه .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). فروگذاشتن اشتر شیر را. (تاج المصادر بیهقی ). بسیار شیر دادن ناقه . (از اقرب الموارد) .


امراء. [ اُ م َ ] (ع اِ) ج ِ امیر. رجوع به امرا شود.



کلمات دیگر: