خدیجه بنت القیم

خدیجه بنت القَیِّم لقب گرفته به امّة العزیز (؟ -۱۲۹۹م) آموزگار، فقیه، قاری و واعظ عراقی در سدهٔ هفتم هجری بود. افراد بسیاری تجوید را ازو فراگرفتند و از مهم ترین آموزگاران علوم اسلامی پس از سقوط بغداد (۱۲۵۸) بود.