خرابی بتن

خرابی بتن ممکن است توسّط علل گوناگونی ایجاد شود. بتن ممکن است در اثر آتش، انبساط سنگدانه ها، تأثیرات آب دریا، خوردگی باکتریال، شسته شدن کلسیم، آسیب های فیزیکی و آسیب های شیمیایی (کربوناسیون، کلریدها، سولفات ها و جریان آب مقطّر) آسیب ببیند. آسیب دیدگی های فوق خود می توانند مسبّب تشدید در معرض بودن بتن برای خرابی های جدید باشند.
بتن
بتن مسلح
سیمان پرتلند
سیمان
نمک بتن
دلایل مختلفی باعث فرسودگی و تخریب سازه های بتنی می شوند(همان علائم هشدار دهنده ای که کار مرمت را اجباری می کنند):
نمک های تهنشین شده که حاصل تبخیر و یا جریان آب های دارای املاح می باشند و همچنین نمک هایی که توسط باد در خلل و فرج و ترک ها جمع می شوند، هنگام کریستالیزه شدن، می توانند فشار مخربی به سازه ها وارد کنند که علاوه بر این موجب تسریع و تشدید زنگ زدگی و خوردگی آرماتورها می شوند. تر و خشک شدن متناوب نیز می تواند تمرکز نمک ها را شدت بخشد زیرا آب دارای املاح، پس از تبخیر، املاح خود را به جا می گذارد.
به کارگیری استانداردهای نامناسب و مشخصات فنی غلط در رابطه با انتخاب مواد، روش های اجرایی و عملکرد خود سازه، می تواند به خرابی بتن منجر شود. به عنوان مثال استفاده از استانداردهای اروپایی و آمریکایی جهت اجرای پروژه هایی در مناطق خلیج فارس، جایی که آب و هوا و مواد و مصالح ساختمانی و مهارت افراد متفاوت با همه این عوامل در شمال اروپا و آمریکاست، باعث می شود تا دوام و پایایی سازه های بتنی در مناطق یاد شده کاهش یافته و در بهره برداری از سازه نیز با مسائل بسیار جدی مواجه گردیم.