ربان

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) رونده . ۲ - جاری . ۳ - مایع . ۴ - در حال رفتن . ۵ - ( صفت ) جلد چالاک تند و تیز . ۶ - زود فی الحال . ۷ - جاری متداول معمول . یا روان بودن بلد بودن دانستن : [[ درسش را خوب روانست ]] .
نام شخصی از قبیله جرم و در عرب جز آن ربان با رائ نیست و بقیه بازای است

لغت نامه دهخدا

ربان . [ رِب ْ با ] (ع اِ) وقت و هنگام هر چیز. ج ، ربابین . (از متن اللغة).

ربان . [ رُب ْ با ] (اِخ ) رکنی است از کوه اجا. (از معجم البلدان ) (از اقرب الموارد).

ربان. [ رُب ْ با ] ( ع اِ ) ناخدا یعنی مهتر ملاحان. ( مهذب الاسماء ) ( بلوغ الارب ج 3 ص 166 ). بزعم اظهری واژه ٔدخیل است. ( از متن اللغة ). ناخدای. ( دهار ). صاحب سکان مرکب بحری. و دانسته نشد که از چه گرفته شده و اما متداول است. ( از المعرب جوالیقی ص 159 ). || همگی و تمام. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). جملگی چیزی. ( دهار ). || وقت و هنگام هر چیز. ( از متن اللغة ). || اول هر چیزی. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از مهذب الاسماء ) ( از منتهی الارب ). رَبانة. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
- رُبّان الشباب ؛ اول جوانی. ( دهار ). اول جوانی یا جمیع یا طراوت آن. تازگی و شادابی آن. ( از متن اللغة ).
|| نوعی از ماهی است. ج ، ربابین. ( از متن اللغة ).

ربان. [ رَب ْ با ] ( ع اِ ) رُبّان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به رُبّان شود. || جماعت. ( از متن اللغة ) ( منتهی الارب ). || تمام یا اول هر چیزی. ( از منتهی الارب ).

ربان. [ رِب ْ با ] ( ع اِ ) وقت و هنگام هر چیز. ج ، ربابین. ( از متن اللغة ).

ربان. [ رُب ْ با ] ( اِخ ) رکنی است از کوه اجا. ( از معجم البلدان ) ( از اقرب الموارد ).

ربان. [ رِ ]( اِخ ) نام شخصی از قبیله جرم ، و در عرب جز آن ربان با «ر» نیست و بقیه با «ز» است. ( از منتهی الارب ).

ربان . [ رَب ْ با ] (ع اِ) رُبّان . (ناظم الاطباء). رجوع به رُبّان شود. || جماعت . (از متن اللغة) (منتهی الارب ). || تمام یا اول هر چیزی . (از منتهی الارب ).

ربان . [ رِ ](اِخ ) نام شخصی از قبیله ٔ جرم ، و در عرب جز آن ربان با «ر» نیست و بقیه با «ز» است . (از منتهی الارب ).

ربان . [ رُب ْ با ] (ع اِ) ناخدا یعنی مهتر ملاحان . (مهذب الاسماء) (بلوغ الارب ج 3 ص 166). بزعم اظهری واژه ٔدخیل است . (از متن اللغة). ناخدای . (دهار). صاحب سکان مرکب بحری . و دانسته نشد که از چه گرفته شده و اما متداول است . (از المعرب جوالیقی ص 159). || همگی و تمام . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). جملگی چیزی . (دهار). || وقت و هنگام هر چیز. (از متن اللغة). || اول هر چیزی . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از مهذب الاسماء) (از منتهی الارب ). رَبانة. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- رُبّان الشباب ؛ اول جوانی . (دهار). اول جوانی یا جمیع یا طراوت آن . تازگی و شادابی آن . (از متن اللغة).
|| نوعی از ماهی است . ج ، ربابین . (از متن اللغة).

کلمات دیگر: