تپه ای بقرب شهر رم
ساکره
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ساکرة ) ساکرة. [ ک ِ رَ ] ( ع ص ، اِ ) شب ساکن. ( مهذب الاسماء ). لیلة ساکرة؛ شب آرمیده. ( شرح قاموس ). ساکن که در آن باد نیست. ( اقرب الموارد ). شب آرمیده بی باد. ( آنندراج ). و رجوع به ساکر شود.
ساکره. [ رِ ] ( اِخ ) ( تپه ٔ... ) تپه ای بقرب شهر رم ، که بر روی آن عامه مردم رم در سالهای 493 و 448 ق. م. برای گرفتن حکومت از دست اشراف عقب نشینی کردند.
ساکره. [ رِ ] ( اِخ ) ( تپه ٔ... ) تپه ای بقرب شهر رم ، که بر روی آن عامه مردم رم در سالهای 493 و 448 ق. م. برای گرفتن حکومت از دست اشراف عقب نشینی کردند.
ساکره . [ رِ ] (اِخ ) (تپه ٔ...) تپه ای بقرب شهر رم ، که بر روی آن عامه ٔ مردم رم در سالهای 493 و 448 ق . م . برای گرفتن حکومت از دست اشراف عقب نشینی کردند.
ساکرة. [ ک ِ رَ ] (ع ص ، اِ) شب ساکن . (مهذب الاسماء). لیلة ساکرة؛ شب آرمیده . (شرح قاموس ). ساکن که در آن باد نیست . (اقرب الموارد). شب آرمیده ٔ بی باد. (آنندراج ). و رجوع به ساکر شود.
کلمات دیگر: