مونث ساهک
ساهکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ساهکة ) ساهکة. [ هَِ ک َ ] ( ع ص ) مؤنث ساهک. || ریح ساهکة؛ باد سخت. ج ، سواهک ، و ساهکات. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
ساهکة. [ هَِ ک َ ] (ع ص ) مؤنث ساهک . || ریح ساهکة؛ باد سخت . ج ، سواهک ، و ساهکات . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: