رفع مزاحمت و تصدیع کردن کنایه از رفتن
زحمت برگرفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زحمت برگرفتن. [ زَ م َ ب َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) رفع مزاحمت و تصدیع کردن. زحمت کم کردن. کنایت از رفتن ، ترک گفتن کسی. || زحمت چیزی را بر گرفتن ( ازخود یا دیگری )؛ آنرا از میان بردن. نابود ساختن. معدوم کردن :
تاختن آورد هجر، تیغ بلا آخته
زحمت هستی ما، از ره ما بر گرفت.
تاختن آورد هجر، تیغ بلا آخته
زحمت هستی ما، از ره ما بر گرفت.
خاقانی.
کلمات دیگر: