ساکن گردیدن

ساکن شدن

ساکن گردیدن. [ ک ِ گ َ دی دَ ] ( مص مرکب ) مسکن گرفتن. سکونت گزیدن. || ایستادن. || تسکین یافتن. رفع شدن. آرام گرفتن :
طفل را چون شکم بدرد آمد
همچو افعی ز رنج اندرپیخت
گشت ساکن ز درد چون دارو
زن بماچوچه در دهانش ریخت.ساکن و صابر گشتم که مرا روشن شد
که نبود آنکه خداوند جهاندار نخواست.هم نگردد ساکن از چندین غذا
تا زحق آید مراو را این ندا.خوش آن ساعت نشست دوست با دوست
که ساکن گردد آشوب رقیبان.دور به آخر رسید و عمر به پایان
شوق تو ساکن نگشت و مهر تو زایل.رجوع به ساکن شدن شود.