پرتو افکندن
سایه فکندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سایه فکندن. [ ی َ / ی ِ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پرتو افکندن :
می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکند
گفتی از لاله پشیزستی بر ماهی شیم.
بیدلی خسته کمربسته جوزا برخاست.
چون همایم سایه ای بر سر فکن
تا در اقبالت شوم نیک اختری.
می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکند
گفتی از لاله پشیزستی بر ماهی شیم.
معروفی بلخی.
هر کجا طلعت خورشیدرخی سایه فکندبیدلی خسته کمربسته جوزا برخاست.
سعدی.
|| عنایت و توجه داشتن : چون همایم سایه ای بر سر فکن
تا در اقبالت شوم نیک اختری.
سعدی ( طیبات ).
کلمات دیگر: