خط کشیدن

لحظة

( مصدر ) ۱ - رسم کردن خط . ۲ - محو کردن بر طرف ساختن .

خطکشیدن. [ خ َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) محو و ناپدید کردن. ( آنندراج ). متروک کردن و برطرف ساختن. ( غیاث اللغات ). ابطال کردن. خط بطلان کشیدن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
تا جان بود مرا غم جانان بجان کشم
سر برنهم بخطش خطبر جهان کشم.می تا خط ازرق قدح کش
خط درکش زهدپروران را.روز و شب جز خط مزور نیست
خیز و شب بر خط مزور کش.ندانم از چه گلست آن نگار یغمائی
که خط کشید بر اوصاف نیکوان چگل.- خط بر دیوار کشیدن ؛ حفظاعداد کردن. ( آنندراج ).
می کشم درحساب وعده او
خط ز مژگان همیشه بر دیوار.- خط برکشیدن بر چیزی یا کسی ؛ او را بحساب نیاوردن.
- || او را از دست رفته پنداشتن : خواجه گفت : افتاده باش وآن ملطفه بدست آن دبیر باشد و خط بر خوارزمشاه بایدکشید. ( تاریخ بیهقی ).
- خط کشیدن بر اهل خطا ؛ بخشش گناهان. ( لغت محلی شوشتر نسخه خطی ) :
خطی کشید بر اهل خطا بعهده ملک
که پادشاه خطا نگذرد ز خط وفا.بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم
پهلوی کبایر حسناتی ننوشتیم. || رسم کردن خط.ترسیم خط. شکل خط دادن :
عالم یکیست خطکشیده خدای خلق
وآن خط را میانه و آغاز و منتهی است.هود گرد مؤمنان خطی کشید
نرم میشد باد کآنجا می رسید.هر کجاخط مشکلی بکشند
جهد کن تا درون خط باشی. || کنایه از ریش برآوردن. ( غیاث اللغات ) :
آن نقطه های خال چه موزون نهاده اند
وین خطهای سبز چه شیرین کشیده اند.نهادی خار غم آن لحظه ٔگل را
که بر لاله ز عنبر خط کشیدی. || نوشتن. ( غیاث اللغات ). رقم کردن. ( آنندراج ) :
تا نفس خط می کشد این صفحه باطل میشود.