خطرناک

جدی , خبیث , خطر , فادح , قبر , مفجع
مرض

( صفت ) آنچه که موجب خطر گردد مهلک . هولناک پرخطر .

( ~. ) (ص . ) هولناک ، پرخطر.

خطرناک. [ خ َ طَ ] ( ص مرکب ) مهلک. پرخطر. هولناک. مخوف. ( ناظم الاطباء ). خوفناک. ( آنندراج ) :
دریغ آن شد که در نقش خطرناک
مقابل میشود رخ با رخ خاک.همان به کاندرین خاک خطرناک
ز جور خاک بنشینیم بر خاک.نشد ممکن که این خاک خطرناک
بر انگشت بریده برکند خاک.چه عذرآری تو ای خاکی تر از خاک
که گویایی درین خط خطرناک.پس چون خودی خودپرستان روند
بکوی خطرناک مستان روند.سودای تو آتش جهانسوز
هجران تو ورطه خطرناک.یکی را دل از دست رفته بود... و مطمح جایی خطرناک. ( گلستان سعدی ). گفتم آن نوبت اشارت من قبولت نیامد که گفتم عمل پادشاهان چون سفر دریاست خطرناک و سودمند. ( گلستان سعدی ).
طریق عشق طریقی عجب خطرناکست
نعوذ باﷲ اگر ره بمقصدی نبری.گرچه منزل بس خطرناکست و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کآنرا نیست پایان غم مخور. || باارزش. باقیمت. بااعتبار. پربها :
وگر خاکم تو ای گنج خطرناک
زیارت خانه ای بر ساز ازین خاک.نبینی وقت سفتن مرد حکاک
بشاگردان دهد در خطرناک.

۱. ویژگی کسی یا چیزی که باعث خطر می شود، پرخطر.
۲. [قدیمی] باارزش، پربها.