تراشنده

آلة الحلاقة , مادة حاکة

( اسم ) کسی که چیزی را میتراشد

تراشنده. [ ت َ ش َ دَ / دِ ] ( نف ) حلاق. ( ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ). سرتراش. سلمانی :
مگر کآن غلام از جهان درگذشت
بدیگر تراشنده محتاج گشت.تراشنده استادی آمد فراز
بپوشیدگی موی او کرد باز.تراشنده کاین داستان را شنید
به از راست گفتن جوابی ندید. || تراش دهنده ، چون تیشه سنگتراشان ، یا درودگران و جز آنها :
هم طبع او چو تیشه تراشنده
هم خوی او برنده چو منشارش.

کسی که چیزی می تراشد.