زمین برابر بی نشیب و فراز که گیاه شوره رویاند
مدکوکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مدکوکة. [ م َ کو ک َ ] (ع ص ) زمین برابر بی نشیب و فراز که گیاه شوره و رمث رویاند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مدعوکة لااسناد لها. (متن اللغة).
( مدکوکة ) مدکوکة. [ م َ کو ک َ ] ( ع ص ) زمین برابر بی نشیب و فراز که گیاه شوره و رمث رویاند. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). مدعوکة لااسناد لها. ( متن اللغة ).
کلمات دیگر: