پیراهن زنانه

پیراهن زنانه نوعی پوشاک است که از اتصال دامن، بالاپوش و سینه بند تشکیل می شود و اغلب توسط زنان و دختران استفاده می شود.لبه انتهای تحتانی پیراهن بستگی به علاقه مد، فروتنی یا سلیقه شخصی فرد پوشنده لباس دارد و متفاوت است.لباس بلند   پیراهن زنانه دامن بلند (ماکسی) در دهه ۱۹۷۰.   لباس متوسط (میدی)   پیراهن قدی تا زانو   پیراهن کوتاه (۱۹۶۸)   لباس دامن کوتاه (میکرو) ۲۰۰۸
در این دوره پیراهن های زنانه به دامن و پیراهن فنری و زمخت رو آورد و پشتیبانی از سبک های دهه ۱۸۶۰ به طور چشمگیری افزایش یافت. لباس «روز» سینه بند با خط گردن بالا و آستین بلند و لباس «شب» سینه بند با خط گردن کم (دکلته) و آستین های خیلی کوتاه بود.
در طول این دوره، طول لباس های مد روز متفاوت تنها فاصله اندکی، بین طول مچ پای پیراهن و زمین بود.
از آغاز سال ۱۹۱۵ میلادی، لبه انتهایی لباس های روزانه، دنیای پوشاک را برای همیشه ترک کرد.برای پنجاه سال آینده لباس های مد روز کوتاه شد (دهه ۱۹۲۰) و سپس بلند (دهه ۱۹۳۰)، سپس در سال های جنگ جهانی دوم به علت محدودیت پارچه پیراهن ها کوتاه تر شدند و سپس دوباره لباس های بلند ("نگاه جدید").