پلورالیسم

رجوع شود به:کثرت گرایی

[ویکی فقه] پلورالیسم (کثرت انگاری) نسبت به دین، نظریه ای است که برخی از دانشمندان و متکلمین غربی با تأثیرپذیری از دیدگاه خاصی در پاسخ به بعضی مسائل عقیدتی و همچنین برای حل برخی از مشکلات اجتماعی ارائه می دهند.
پلورالیسم در لغت به معنای کثرت و جمع در مقابل تفریق و کاهش است. در اصطلاح نام مکتب اصالت تکثر است که پیروان آن مدعی هستند: «حق های مختلف داریم» یعنی هیچ مکتبی برتر از مکتب دیگر نیست و هیچ مکتب دینی بر مکتب غیردینی برتری ندارد.»
تورانی، علی، پلورالیسم دینی و چالش ها، ص ۷، تهران، نشر مرشد، ۱۳۸۱.
پیشینه پلورالیسم را شاید بتوان به نیمه قرن ۲۰ ارجاع داد، این مفهوم برای نخستین بار زمانی در جهان مسیحیت مطرح شد که فرقه های گوناگون مسیحی با مهاجرانی مواجه شدند که در پذیرش مسیحیت گردن نمی نهادند، ایستادگی آنها متکلمان مسیحی را به چالش کشاند. آنها که قرن ها شعار می دادند بیرون از کلیسا هیچ نجاتی وجود ندارد، درحالی که می دیدند در پیروان ادیان دیگر انسان های صالحی وجود دارد. به این ترتیب در جنگ جهانی دوم، کارل رانر متکلم کاتولیک این نظریه را مطرح کرد که برخی "مسیحیانِ بی نامند" یعنی کسانی که زندگی و اخلاق خوبی دارند در حقیقت مسیحی اند، هرچند در ظاهر مسیحی نباشند و با ارائه این نظریه شمول گرایانه زمینه پیدایش پلورالیسم فراهم شد.
رجبی نیا، داود، حقانیت یا نجات، ص۱۰-۸، قم، مرکز پژوهش های صدا و سیما، ۱۳۷۹.
مک لنن در کتاب خود از سه سطح گسترده کثرت گرایی یاد کرده است، که هر کدام مبتنی بر مطالبی می باشند. برای فهم بهتر معنای کثرت گرایی به آن اشاره می کنیم:
← مبنای کثرت گرایی روش شناختی
...