خانواده درمانی

خانواده درمانی (به انگلیسی:family therapy) اصطلاحی کلی برای تعدادی از رویکردهای درمانی که به جای جدا کردن افرادی خاص برای درمان انفرادی همه خانواده را به عنوان یک کل در درمان شرکت می دهند. این اصطلاح از دیدگاه نظری خنثی است. خانواده درمانی را می توان در چارچوب های بسیار گوناگونی بکار برد.
انواع رویکردها و نظریه ها درمان سیستم های خانواده را ارائه داده اند که همه آن ها روی جنبه ارتباطی مشکلات انسان تأکید دارند. برخی از افرادی که ارتباط بسیار نزدیکی با سر آغاز این رویکردهای سیستمی دارند عبارتند از:
۱-آلفرد آدلر ۲-موری بوئن ۳-ویرجینیا ستیر ۴-کارل ویتاکر ۵-سالوادور مینوچین ۶-جی هیلی ۷-کلومادانس.

خانواده درمانی (Family Therapy)
شاخه ای از روان درمانی، نیز معروف به زوج درمانی و زناشویی درمانی. در این روش با واردشدن به روابط صمیمانۀ خانواده ها و زوج ها سعی می کنند در این روابط تغییر و تحول مثبت ایجاد کنند. خانواده درمانی این روابط را در قالب تعاملی بین اعضای خانواده در نظر می گیرد و بر اهمیت آن در بهداشت روانی تأکید می ورزد. از این رو، در مشکلات خانوادگی هیچ یک از اعضای خانواده به تنهایی در نظر گرفته نمی شوند. متخصصان خانواده درمانی بیش از آن که درپی ریشه یابی مشکلات باشند، که خانواده ممکن است آن را مقصریابی بپندارد و نپسندد، تلاش می کنند با تغییر الگوهای تعامل در خانواده مشکلات را برطرف کنند. در این شیوۀ درمانی، کلِ خانواده بزرگ تر از مجموع اجزای آن به شمار می رود.