جعفر ابن محمّد بن حسین ابهری معروف به باباجعفر (زادهٔ ۳۵۰ قمری در ابهر - درگذشته ۴۲۸ ق.)، از صوفیان، شاعران و حدیث دانان ایرانی نیمهٔ دوم قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است.بابا جعفر ابهری در ۳۵۰ قمری در ابهر زاده شده و در همدان زیسته است. وی در سال ۴۲۸ در سن هفتاد و هشت سالگی درگذشت.
«بفروختی مرا بدین ارزانی / من دانستم که تو نه بازرگانی»
«من دل به کسی دهم که جان ارزد / گر جان ببرد هزار چندان ارزد»
در متون عرفانی فارسی، نامی از باباجعفر ابهری و نشانی از کتاب او، «آداب الفقراء»، نیست؛ ولی در زندگی نامه ها و آثاری که درباره حوزه عرفانی جبال (زاگرس شمالی) نوشته شده و بیشتر هم به زبان عربی است، او عارف، شاعر و محدث بزرگی به شمار می رود که جایگاه خاصی در عرفان آن مناطق دارد.
بی گمان بابا جعفری که در راحةالصدور در دیدار پیران همدان با طغرل بیک، نامش ذکر شده است، همان بابا جعفر ابهری است:
«چون طغرل بیک به همدان آمد از اولیا سه پیر بودند بابا طاهر و بابا جعفر و شیخ حمشاد. کوهی است بر در همدان که آن را خضر خوانند برآن جا ایستاده بودند نظر سلطان بر ایشان آمد، کوکبهٔ لشکر بدانست و پیاده شد و با وزیر ابونصر الکندری پیش ایشان آمد و دست هاشان ببوسید.»
«بفروختی مرا بدین ارزانی / من دانستم که تو نه بازرگانی»
«من دل به کسی دهم که جان ارزد / گر جان ببرد هزار چندان ارزد»
در متون عرفانی فارسی، نامی از باباجعفر ابهری و نشانی از کتاب او، «آداب الفقراء»، نیست؛ ولی در زندگی نامه ها و آثاری که درباره حوزه عرفانی جبال (زاگرس شمالی) نوشته شده و بیشتر هم به زبان عربی است، او عارف، شاعر و محدث بزرگی به شمار می رود که جایگاه خاصی در عرفان آن مناطق دارد.
بی گمان بابا جعفری که در راحةالصدور در دیدار پیران همدان با طغرل بیک، نامش ذکر شده است، همان بابا جعفر ابهری است:
«چون طغرل بیک به همدان آمد از اولیا سه پیر بودند بابا طاهر و بابا جعفر و شیخ حمشاد. کوهی است بر در همدان که آن را خضر خوانند برآن جا ایستاده بودند نظر سلطان بر ایشان آمد، کوکبهٔ لشکر بدانست و پیاده شد و با وزیر ابونصر الکندری پیش ایشان آمد و دست هاشان ببوسید.»
wiki: باباجعفر ابهری