پارادوکس سیگل

پارادوکس سیگل (به انگلیسی: Siegel's paradox) پدیده ای است که عدم اطمینان در مورد قیمت های آینده می تواند به طور نظری باعث شود مصرف کنندگان عقلانی موقتاً کالاهای ارجح را با کالاهای غیر ارجح معامله کنند. به عنوان بخشی از برنامه، کالاهای ارجح را پس از اینکه قیمت ها روشن تر شدند، خریداری کنند. اولین بار پارادوکس توسط جری سیگل، اقتصاددان، در سال ۱۹۷۲ مطرح شد.
این پدیده گاه به عنوان پارادوکس نامیده می شود، زیرا ممکن است فردی چیزی با ارزش پولی یکسان معامله کند و در عین حال به نظر برسد، ارزش پولی از تجارت به دست آورده است. تجزیه و تحلیل نزدیک تر نشان می دهد که «ارزش پولی» تجارت مبهم است، اما با این وجود، بسته به سناریو، چنین معاملاتی اغلب مطلوب است.
اقتصاددان فیشربلکدر سال ۱۹۹۵ به تصویر زیر اشاره کرد:
فرض کنید که نرخ تبادل بین کشوری که مصرف کنندگان، سیب را ترجیح می دهند و کشوری که مصرف کنندگان، پرتقال را ترجیح می دهند در حال حاضر ۱: ۱ است اما سال آینده تغییر خواهد کرد که ۲: ۱ یا ۱: ۲ با احتمال برابر است. فرض کنید یک مصرف کننده سیب، یک سیب را با یک پرتقال از مصرف کننده پرتقال تبادل می کند. مصرف کننده سیب اکنون یک سیب را با یک پرتقال معاوضه کرده است که در سال آینده قیمت مورد انتظار آن ۱٫۲۵ سیب است. مصرف کننده پرتقال هم، اکنون یک پرتقال برای سیب داده است، که در سال آینده انتظار می رود ارزش آن ۱٫۲۵ پرتقال باشد؛ بنابراین هر دو به نظر می رسد که از مبادله به طور متوسط بهره مند شده اند.