در سال ۱۸۶۲ لرد کلوید، هرمان فون هلمهولتز و ویلیام جان مک کورن رانکین پارادوکس مرگ گرما را فرمول بندی کردند. این پارادوکس از ترمودینامیک برای نشان دادن عدم امکان وجود جهان بی نهایت قدیمی استفاده می کند.
فهرست پارادوکس ها
پارادوکس اولبرس
مرگ گرمای کیهان
این پارادوکس بر مبنای مدل کلاسیک جهان که در آن جهان ابدی است قرار دارد.این پارادوکس، پارادوکس یک نمونه است. این لازم بود که ایده اولیه در بارهٔ جهان اصلاح شود که در نتیجه نمونه را تغییر می دهد و در نتیجه پارادوکس وقتی نمونه تغییر کرد حل شد.
این پارادوکس بر مبنای قانون دوم ترمودینامیک که توسط رودلف کلاوزیوس فرض شده بود قرار داشت که بر مبنای آن گرما فقط می توانست از جسم گرم تر به سردتر برود. اگر جهان ابدی بود، همان طور که در مدل اولیه جهان ادعا شده بود، باید سرد می ماند.
هر جسم گرمی گرما را به محیط سردتر انتقال می دهد، تا همه چیز در دمای یکسان باشد. برای دو جسم در دمای یکسان گرما به مکان دیگر انتقال پیدا کرده است. اگر جهان بی نهایت قدیمی بود، باید زمان کافی برای ستاره ها از محیط های سرد و گرم بود و همه چیز باید در دمای یکسان می بود.
فهرست پارادوکس ها
پارادوکس اولبرس
مرگ گرمای کیهان
این پارادوکس بر مبنای مدل کلاسیک جهان که در آن جهان ابدی است قرار دارد.این پارادوکس، پارادوکس یک نمونه است. این لازم بود که ایده اولیه در بارهٔ جهان اصلاح شود که در نتیجه نمونه را تغییر می دهد و در نتیجه پارادوکس وقتی نمونه تغییر کرد حل شد.
این پارادوکس بر مبنای قانون دوم ترمودینامیک که توسط رودلف کلاوزیوس فرض شده بود قرار داشت که بر مبنای آن گرما فقط می توانست از جسم گرم تر به سردتر برود. اگر جهان ابدی بود، همان طور که در مدل اولیه جهان ادعا شده بود، باید سرد می ماند.
هر جسم گرمی گرما را به محیط سردتر انتقال می دهد، تا همه چیز در دمای یکسان باشد. برای دو جسم در دمای یکسان گرما به مکان دیگر انتقال پیدا کرده است. اگر جهان بی نهایت قدیمی بود، باید زمان کافی برای ستاره ها از محیط های سرد و گرم بود و همه چیز باید در دمای یکسان می بود.
wiki: پارادوکس مرگ گرما