دبژویژین

دیژویژین همان کلمه دیجویجین از دهستان های بخش مرکزی اردبیل است که براساس نظر بزرگان قدیمی روستا از کلمه دژ بیژن گرفته شده است واحتمال می دهند پس از تصرف ایران توسط اعراب و نبود حرف ژ در زبان عربی وتلفظ راحت آن به دیجوجین تغییر یافته است البته محلی به نام قالا باشی یا در زبان فارسی همان سر قلعه در روستا وجود دارد که با کمال تاسف تنها تپه باقی مانده از آن محدوده تاریخی پس از زلزله مناطق روستایی اردبیل تخریب وبه صورت خانه های مسکونی درآمده است این روستا از روستاهای پیش قراول و اول منطقه اردبیل است که درآن مدرسه به شکل امروزی ساخته شده و دانش آموزانی از روستاهای عموقین، ایمتچه، جناقرد، خشکه رود، باروق، خیارک، جمادی، قره تپه ، وکیل آباد ( سرداوا چایی ) اروانق، قلعه جوق و. . . درآن مدرسه تحصیل وبسیاری سالیان قبل پس از سالها خدمت دولتی بازنشسته واز دنیا رفته اند. بنیان گذار این مدرسه روستا فردی به نام میر علی بیگ ( میرعالی بی در اصطلاح محلی ) با همت اهالی آن را بنا کرده بوده وبه همین خاطر است که مدرسه سازی در این روستا ودر نزد اهالی مرسوم بوده که ساخت 72مدرسه توسط حسنعلی علی پور دیجویجین در ادامه این روند می باشد روستای دیژویژین ( دیجویجین ) مردان بزرگی همچون کدخدا میر اسرافیل وکدخدا علی ( علی یولداش ) که تاحدودی در عدم همکاری با دولت مرکزی آن زمان در امر سرباز دهی معروف بوده داشته است ومهاجرانی به کشور های اروپایی ازجمله آلمان واتریش دارد. این روستا در دامان خود فرهنگیان ، مهندسین، پزشکان ونظامیان وطن دوست وقهرمانی را تقدیم ایران زمین کرده است ودر جریان 8 سال دفاع مقدس شهدای گرانقدری تقدیم انقلاب کرده است از دیگر بزرگان این روستا حسنعلی علی پور دیجویجین خیر مدرسه ساز نمونه استان اردبیل که مدتها ساکن آلمان غربی بوده و خانم یشمی خیر مدرسه سازدیگری از مقیمان کشور اتریش می توان نام برد.
در این روستا طوایفی از جمله: شاممدی ( شاه محمدی ها ) سیدلر، میر باقرلیلر، امینی لر، منافی لر، تولکوچی لر، اجاق ویردی لر و علی یولداش اوشاقلار ( کادا لیلار ) زندگی می کنند.
رود معروف نشته رود از کنار این روستا می گذرد. وتپه تاریخی نصیر تپه سی که از آثار مورد حفاظت میراث فرهنگی است در این روستا قرار دارد. آرمود یا همان گلابی میوه مشهور ، این منطقه را با ضرب المثل باروقین بال آرمودی ودیژویژینین کال آرمودی مشهور کرده است