اوجاق یا جای آتش
وجاق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
وجاق. [ وُ ] ( معرب ، اِ ) اوجاق. اجاق. جای آتش. ( اقرب الموارد ). جایگاه آتش. موقد. || نسق از لشکر و غیر آن. ج ، وجاقات. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). ج ، وجاقات. ( اقرب الموارد ). این کلمه عربی نیست. ( المنجد ).
واژه نامه بختیاریکا
( وُجاق ) اجاق؛ آتش
( وُجاق ) پسر بزرگ؛ پسر لایقتر در میان برادرانش؛ فرزند شایسته
وُچَک
( وُجاق ) پسر بزرگ؛ پسر لایقتر در میان برادرانش؛ فرزند شایسته
وُچَک
پیشنهاد کاربران
اصطلاحا به فرزند پسر ، وجاق ( وجاخ ) گفته می شود . این اصطلاح اشاره به مفهوم کهن نگهداری از آتش اجاق خانواده توسط پدر در دین زرتشتی دارد که در نبود پدر این وظیفه بر عهده ی پسر بوده است . لذا به کسی که پسر نداشته است وجاخ کور ( اجاق کور ) می گویند .
این کلمه در گویش لری به ویژه لری بویراحمدی وجود دارد.
این برگرفته از آیین زردشت بود. و تمام معانی بالا صحت دارد.
این برگرفته از آیین زردشت بود. و تمام معانی بالا صحت دارد.
کلمات دیگر: