کلمه جو
صفحه اصلی

تحمل حدیث

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تحمل حدیث، اصطلاحی در علوم حدیث ، به معنای فراگرفتن و شنیدن حدیث از راه های معیّن است.
در «تحمل»، راوی ، حدیث را از دیگری ــ که در اصطلاح به او شیخ می گویند ــ به یکی از طرق معتبر در تحمل حدیث فرا می گیرد. عنوان یادشده از اصطلاحات علم درایه است.تحمل حدیث به معنای حمل آن نیز هست؛ اما علمای حدیث به این جهت اصطلاح تحمل را بر حمل ترجیح داده اند که تحمل به معنای «حمل با مشقت» است و از آن جا که حمل حدیث مستلزم وجوب احتیاط در عدم تداخل حدیث با سخنان دیگر است، خالی از مشقت نیست.
اهلیت
بیشتر دانشمندان علوم حدیث بدون تعریف تحمل حدیث، سخن را از اهلیت راوی برای تحمل آغاز کرده اند. مراد از اهلیت، وجود شرایطی است که موجب صلاحیت راوی در اخذ حدیث می شود.این شرایط عبارت اند از: عقل ، قوه تمیز ، ضبط .
رکن اصلی
رکن اصلی در احراز اهلیت همان قوه تمیز است بر این شرط، بویژه در تحمل از طریق سماع، تأکید شده است.
← اختلاف نظرها
...


کلمات دیگر: