پشت دست

( اسم ) ۱- کف دست : ( نسوزد کسیرا تب دیگران مگر پشت دستی که ساید بر آن . ) ( خسرو دهلوی ) یا پشت دست بر زمین نهادن ( گذاشتن ) . کمال فروتنی نمودن زاری و فروتنی کردن . یا پشت دری بر کندن . یا پشت دست خاییدن . پشیمان شدن افسوس خوردن ندامت تحسر تاسف . یا پشت دست داغ کردن . ( مصدر ) خود را ملزم بعدم تکرار کاری یا گفتاری کردن . یا پشت دست زدن. ( مصدر ) زدن با پشت دست . یا پشت دست کندن. ( مصدر ) یا پشت دست گزیدن . ( مصدر )

پشت دست. [ پ ُ ت ِ دَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ظهر کف :
نسوزد کسی را تب دیگران
مگر پشت دستی که ساید بر آن.- پشت دست بر زمین نهادن یا پشت دست بر زمین گذاشتن ؛ کنایه از کمال فروتنی نمودن و زاری و فروتنی کردن. ( غیاث اللغات ).
- پشت دست برکندن ؛ پشت دست به دندان گزیدن. پشیمانی نمودن :
بلب از غصه پشت دست برکند
گریبان چاک زد از سر بیفکند.- پشت دست خائیدن ؛ افسوس خوردن. پشیمان شدن. ندامت. تحسر. تأسف :
هر که او پای بست روی تو شد
پشت دست از نهیب سر خاید.- پشت دست داغ کردن ؛ خود را ملزم به عدم تکرار کاری و گفتاری کردن.
- پشت دست زدن ؛ ضرب با پشت دست :
بیک پشت دست آن گو [ رستم ] بافرین
بزد پیش او [ کیکاوس ] طوس رابر زمین.چو بندوی دید آن بزد پشت دست
به خوان بر، بر وی چلیپاپرست.که بندوی ناکس چرا پشت دست
زند بر رخ مرد یزدان پرست.- پشت دست کندن یا پشت دست به دندان کندن ؛ پشیمان شدن. ندامت. ( برهان قاطع ).

{dorsum of hand, dorsum manus} [علوم تشریحی] ناحیه ای در سطح پسین دست بین مچ و انگشتان