خاندان حسینی قزوینی

خاندان حسینی قزوینی از خاندان های مشهور قزوین در طول قرون یازدهم تا سیزدهم قمری بودند.
اصل این خانواده از تبریز بوده است و جد اعلای آنان محمدفصیح بن میراولیاء نام داشت که از تبریز به قزوین کوچ کرد و اعقابش در قزوین ماندگار شدند. محمدمعصوم بن محمدفصیح (۱۰۰۷–۱۰۹۱) نخستین شخصی است که از این خاندان نام بردار شده است. او از علمای معروف قزوین در اواسط دوره صفوی و صاحب تالیفاتی بود. پسر او ابراهیم قزوینی از شاگردان محمدباقر مجلسی و آقا جمال خوانساری بود. او کتابخانه بزرگی داشت و به فارسی و عربی شعر می سرود. یکی از پسران او به نام سید احمد از طرف نادرشاه برای شرکت در شورای دشت مغان دعوت شد. پسر دیگر او سید محمدمهدی بود که در زمان حمله افغان ها به ایران، فتوای جهاد صادر کرد. معروف ترین پسر سید ابراهیم، میرحسین قزوینی است که سید محمدمهدی بحرالعلوم و میرزا ابوالقاسم قمی از او اجازه روایت داشتند. پسر میرحسین سید عبدالجواد قزوینی است که خاندان حاج سیدجوادی به او منتسب هستند. او از شاگردان محمدصالح برغانی قزوینی و سید محمد مجاهد بود. او دختر سید محمد مجاهد را به همسری گرفت و در ۱۲۷۸ درگذشت. نوه او سید مهدی (متوفی ۱۳۴۶ خورشیدی) نماینده قزوین در دوره چهاردهم مجلس شورای ملی و از اعضای جبهه ملی بود. از نبیرگان معروف سید عبدالجواد در دوران معاصر، احمد صدر حاج سیدجوادی از بنیان گذاران نهضت آزادی ایران و سرپرست دائرةالمعارف تشیع و کسری حاج سیدجوادی بنیان گذار مجله ادبی کِلک بودند.

[ویکی فقه] حسینی قزوینی، خاندانی شیعی مشهور به علم و فقاهت، از فرزندان محمد فَصیح بن میراولیاء در سده های یازدهم تا سیزدهم است.درباره محمد فصیح همین قدر می دانیم که اصالتاً تبریزی بوده و به قزوین کوچ کرده است و اعقابش در قزوین مانده اند.برخی از مشاهیر این خاندان در ذیل ذکر می شود.
میرمحمد معصوم، فرزند محمد فصیح، فقیه و متکلم امامی، سرسلسله این خاندان است.وی در ۱۰۰۷ در تبریز به دنیا آمد.ریاضیات را در قزوین نزد محمدباقر یزدی آموخت و فلسفه و کلام را از میرزا رفیع نائینی فراگرفت و از وی اجازه روایت اخذ کرد.
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة: الروضة النضرة فی علماء الماة الحادیة عشرة، ج۱، ص۵۷۳، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.
سید محمدابراهیم (میر ابراهیما/ ابراهیم)، فرزند میرمحمدمعصوم، فقیه ، حکیم و متکلم است.وی در ۱۰۵۷ در قزوین به دنیا آمد.نزد پدر خود علم آموخت، سپس به اصفهان رفت و نزد استادان بزرگی چون محمدباقر مجلسی ، آقا جمال خوانساری ، جعفربن عبداللّه کَمَره ای (قاضی و شیخ الاسلام اصفهان) درس خواند و از دو استاد اول، اجازه روایت گرفت.سپس به قزوین بازگشت و به تدریس ، افتا و تصدی امور دینی پرداخت.علاوه بر فرزندش محمدمهدی، شیخ عبدالنبی قزوینی (صاحب تتمیم امل الامل) و قطب الدین محمد ذهبی شیرازی نزد او درس خوانده بودند و از او روایت می کردند.
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۲۱، ص۱۷۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
سیدحسین،
فیض قدسی: زندگینامه علامه محمدباقر مجلسی (۱۰۳۷ـ ۱۱۱۰ه ق)، ترجمه جعفر نبوی، تهران ۱۳۷۴ش.
...