ذیع

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
آشکار شدن. . چون چیزی از ایمنی و یا ترس به آنها رو آورد آن را آشکار و منتشر می‏کنند. در نهج البلاغه نامه 48 به معاویه نوشته «وَ اِنَّ الْبَغْیَ وَ الزُّورَ یُذیعانِ بِالْمَرْءِ فی دینِهِ وَ دُنْیاهُ» یعنی تجاوز و باطل شخص را در دین و دنیایش مشهور و رسوا می‏کنند. در اقرب آمده «اَذاعَ سِرَّهُ اَظْهَرَهُ».