<div class="boxBd">دابا. ( اِ ) ( هزوارش ، اِ ) پهلوی ، زر . رجوع به حاشیه برهان قاطع چ معین شود. به لغت زند و پازند زر سرخ و طلا را گویند و به عربی ذهب خوانند. ( برهان ).</div>

دابا. ( اِ ) ( هزوارش ، اِ ) پهلوی ، زر . رجوع به حاشیه برهان قاطع چ معین شود. به لغت زند و پازند زر سرخ و طلا را گویند و به عربی ذهب خوانند. ( برهان ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd"><div class="wiki"><b>[ویکی الکتاب]</b> معنی <b>دَأَباً</b>: ادامه در سیر(در جمله تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِینَ دَأَباً :یعنی پی درپی)-عادت<br>ریشه کلمه: <br><strong>دئب (۶ بار)<br></strong><div class="wikilink">wikialkb: <a href="http://alketab.org/دَأَبا" target="_blank" rel="nofollow noopener">دَأَبا</a></div></div></div>

[ویکی الکتاب] معنی دَأَباً : ادامه در سیر(در جمله تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِینَ دَأَباً :یعنی پی درپی)-عادت ریشه کلمه: دئب (۶ بار) wikialkb: دَأَبا

دابا

لغت نامه دهخدا

دانشنامه اسلامی