چالش هزارهٔ ۲۰۰۲ یک رزمایش مهم (احتمالاً بزرگ ترین رزمایش از نوع خود در تاریخ) بود که توسط نیروهای مسلح آمریکا در میانهٔ سال ۲۰۰۲ اجرا شد. این تمرین که از ۲۴ ژوئیه تا ۱۵ آگوست اجرا شد و ۲۵۰ میلیون دلار هزینه داشت، شامل هم تمرین های واقعی و هم شبیه سازیهای کامپیوتری بود. این رزمایش قرار بود آزمایشی از «تحول» آیندهٔ نیروی نظامی آمریکا باشد - گذاری به سمت فناوریهای جدید که جنگ شبکه محور را ممکن می سازد و جنگ افزار و تاکتیک های قدرتمندتری فراهم می کند. دو طرف جنگ شبیه سازی شده آمریکا، تحت عنوان «آبی» و ایران ، تحت عنوان «قرمز» بودند.
قرمز که توسط سپهبد بازنشستهٔ سپاه تفنگداران دریایی آمریکا ژنرال پل ک. ون رایپر فرماندهی می شد، از روش های قدیمی برای فرار کردن از شبکهٔ نظارتی الکترونیکی پیشرفتهٔ آبی استفاده کرد. ون رایپر از پیک های موتوری برای انتقال فرمان ها به نیروهای خط مقدم و علائم نوری به سبک جنگ جهانی دوم برای ارسال هواپیماها بدون استفاده از ارتباطات رادیویی استفاده کرد.
قرمز یک اولتیماتوم از آبی دریافت کرد که در واقع یک سند تسلیم بود و خواستار پاسخ در ۲۴ ساعت شده بود. با هشیار شدن نسبت به قصد آبی، قرمز در روز دوم رزمایش یک ناوگان از قایق های کوچک را به کار گرفت تا مکان ناوگان آبی را مشخص کند. در یک حملهٔ پیشگیرانه، قرمز حجم عظیمی از موشک های کروز را شلیک کرد که حسگرهای الکترونیکی آبی توانایی پاسخگویی به آن ها را نداشتند و ۱۶ کشتی جنگی را غرق کرد. این ها شامل یک ناو هواپیمابر، ده رزمناو (Cruiser) و پنج تا از شش وسیلهٔ آبی-خاکی بودند. یک پیروزی معادل در جنگی واقعی باعث مرگ بیش از بیست هزار پرسنل نیروی دریایی آمریکا می شد. پس از مدت کوتاهی از حملات موشک های کروز، بخش قابل توجه دیگری از ناوگان آبی توسط ناوگانی از قایق های کوچک قرمز که حملات متعارف و نیز حملات انتحاری انجام دادند و آبی نتوانست به آن خوبی که انتظار می رفت آن ها را شناسایی کند، «غرق» شد.
در این نقطه، تمرین متوقف شد و کشتی های آبی مجدداً «زنده شدند» و قوانین نبرد تغییر داده شد. ژنرال پیتر پیس بعداً برای توجیه این کار گفت: «تو مرا در روز اول می کشی و من در ۱۳ روز بعدی همانجا می نشینم بدون این که کاری انجام دهم، یا مرا به زندگی برمی گردانی و می توانی برای ۱۳ روز دیگر تجربه کسب کنی. کدام روش بهتر است؟» پس از ریست شدن، به دو طرف دستور داده شد تا برنامه های عمل از پیش تعیین شده ای را اجرا کنند. این باعث شد برخی مدعی از پیش طراحی شده بودن تمرین و «تلف شدن ۲۵۰ میلیون دلار» شوند. به خاطر نگرانی ژنرال ون رایپر نسبت به این موضوع، وی در میانهٔ رزمایش از سمت خویش استعفا داد. ون رایپر بعداً نگرانی خود را از این که هدف رزمایش تغییر کرده بود تا دکترین موجود و تصور شکست ناپذیری را در نیروهای نظامی آمریکا تقویت کند به جای این که به عنوان یک تمرین آموزشی از آن استفاده شود، ابراز کرد. او در مستند «The Perfect War» ساخته شده توسط شبکه های بی بی سی و دیسکاوری گفت که آنچه وی در رزمایش چالش هزاره مشاهده کرد یادآور همان دیدگاهی بود که وزارت دفاع آمریکا زیرنظر رابرت مک نامارا قبل و در طول جنگ ویتنام ابراز می کرد، یعنی این که نیروهای نظامی آمریکا قابل شکست دادن نبودند.»
قرمز که توسط سپهبد بازنشستهٔ سپاه تفنگداران دریایی آمریکا ژنرال پل ک. ون رایپر فرماندهی می شد، از روش های قدیمی برای فرار کردن از شبکهٔ نظارتی الکترونیکی پیشرفتهٔ آبی استفاده کرد. ون رایپر از پیک های موتوری برای انتقال فرمان ها به نیروهای خط مقدم و علائم نوری به سبک جنگ جهانی دوم برای ارسال هواپیماها بدون استفاده از ارتباطات رادیویی استفاده کرد.
قرمز یک اولتیماتوم از آبی دریافت کرد که در واقع یک سند تسلیم بود و خواستار پاسخ در ۲۴ ساعت شده بود. با هشیار شدن نسبت به قصد آبی، قرمز در روز دوم رزمایش یک ناوگان از قایق های کوچک را به کار گرفت تا مکان ناوگان آبی را مشخص کند. در یک حملهٔ پیشگیرانه، قرمز حجم عظیمی از موشک های کروز را شلیک کرد که حسگرهای الکترونیکی آبی توانایی پاسخگویی به آن ها را نداشتند و ۱۶ کشتی جنگی را غرق کرد. این ها شامل یک ناو هواپیمابر، ده رزمناو (Cruiser) و پنج تا از شش وسیلهٔ آبی-خاکی بودند. یک پیروزی معادل در جنگی واقعی باعث مرگ بیش از بیست هزار پرسنل نیروی دریایی آمریکا می شد. پس از مدت کوتاهی از حملات موشک های کروز، بخش قابل توجه دیگری از ناوگان آبی توسط ناوگانی از قایق های کوچک قرمز که حملات متعارف و نیز حملات انتحاری انجام دادند و آبی نتوانست به آن خوبی که انتظار می رفت آن ها را شناسایی کند، «غرق» شد.
در این نقطه، تمرین متوقف شد و کشتی های آبی مجدداً «زنده شدند» و قوانین نبرد تغییر داده شد. ژنرال پیتر پیس بعداً برای توجیه این کار گفت: «تو مرا در روز اول می کشی و من در ۱۳ روز بعدی همانجا می نشینم بدون این که کاری انجام دهم، یا مرا به زندگی برمی گردانی و می توانی برای ۱۳ روز دیگر تجربه کسب کنی. کدام روش بهتر است؟» پس از ریست شدن، به دو طرف دستور داده شد تا برنامه های عمل از پیش تعیین شده ای را اجرا کنند. این باعث شد برخی مدعی از پیش طراحی شده بودن تمرین و «تلف شدن ۲۵۰ میلیون دلار» شوند. به خاطر نگرانی ژنرال ون رایپر نسبت به این موضوع، وی در میانهٔ رزمایش از سمت خویش استعفا داد. ون رایپر بعداً نگرانی خود را از این که هدف رزمایش تغییر کرده بود تا دکترین موجود و تصور شکست ناپذیری را در نیروهای نظامی آمریکا تقویت کند به جای این که به عنوان یک تمرین آموزشی از آن استفاده شود، ابراز کرد. او در مستند «The Perfect War» ساخته شده توسط شبکه های بی بی سی و دیسکاوری گفت که آنچه وی در رزمایش چالش هزاره مشاهده کرد یادآور همان دیدگاهی بود که وزارت دفاع آمریکا زیرنظر رابرت مک نامارا قبل و در طول جنگ ویتنام ابراز می کرد، یعنی این که نیروهای نظامی آمریکا قابل شکست دادن نبودند.»
wiki: چالش هزاره ۲۰۰۲