ابودجانه

ابودجانه انصاری یا ابی دجانه (سماک بن خرشه انصاری خزرجی) از یاران پیامبر اسلام محمد و از یاران علی بن ابی طالب که به شجاعت مشهور بود، و در همه جنگ ها همراه پیامبر شرکت کرد، و در جنگ علیه مسیلمه کشته شد.
حرز ابی دجانه
ابو دجانه قبل از بعثت در طایفه بنی سلیم از قبیله خزرج در شهر یثرب (مدینه امروزی) به دنیا آمد. در سال ۱۲ بعثت در پیمان عقبه دوم با پیامبر بیعت کرد و از یثربی های پیشگام در اسلام بود. او در یثرب همراه سعد بن معاذ به مبارزه با بت پرستی برخاست و بت های قبیله بنی ساعده را در هم کوبید. بعد از هجرت پیامبر به مدینه، هنگام مراسم برادری اسلامی، پیامبر بین او و عتبه بن غزوان پیمان برادری استوار کرد.
ابو دجانه در همه جنگ های زمان پیامبر شرکت کرد و از دلیران جنگ به شمار می آمد و در هنگام جنگ ها دستمالی (عصابه) سرخ بر سر می بست و به عنوان ضرب المثل فرود آمدن مرگ شده بود.
پس از پیروزی مسلمانان بر یهودیان بنی نضیر، پیامبر اموال آنها را تنها بین مهاجران قسمت کرد و به انصار چیزی نبخشید، به جز به ابو دجانه و سهل بن حنیف که فقیر بودند.

ابودُجانه ( ـ۱۲ق)
(کنیۀ سماک بن (اوس بن) خَرَشَة بن لَوْذان) صحابی پیامبر (ص)، و از انصار و از قبیلۀ بنی ساعده. در غزوات پیامبر (ص) ازجمله در جنگ های بَدر و اُحُد شرکت داشت و رشادت های زیاد از خود نشان داد. در جنگ احد از معدود اصحابی بود که به رغم پیروزی دشمن از پیامبر جدا نشد و فداکاری زیادی به خرج داد. پیامبر (ص) نیز شمشیری به او بخشید و وی را دعا کرد. بعد از رحلت پیامبر (ص) در واقعۀ یرموک و در پیکار علیه اهل ردّه به جنگ علیه مُسَیلمۀ کذاب و پیروانش شتافت و مسلمانان را به جنگ با آنان برانگیخت و بر مسیلمه زخمی زد و چندان جنگید که به شهادت رسید.

[ویکی فقه] اَبودُجانه، سماک بن (اوس بن) خَرَشَه بن لَوذَان (د ۱۲ق/ ۶۳۳م)، صحابی پیامبر (صلی الله علیه وآله) است.
او از انصار و از قبیله بنی ساعده بود.