ابوسعید گورکان

اَبوسَعید بن محمد بن میرانشاه بن تیمور یا اَبوسَعیدِ گورَکان یا میرزا سلطان ابوسعید معروف به سلطان ابوسعید گورکانی (حک ۸۵۴ - ۸۷۳ ه‍.ق./ ۱۴۵۰ - ۱۴۶۹ م.)، پسر میرزا سلطان محمد، نوه میرزا میرانشاه و نبیره امیر تیمور گورکان بود که بر فرارود یا ماوراءالنهر و خراسان حکم می راند. ابوسعید پس از شاهرخ دومین سلطان مقتدر از بازماندگان تیمور است که بر قسمت وسیعی از متصرفات تیمور از حدود مغولستان تا عراق و از فرارود تا سیستان و قندهار حکومت می کرد و سلطنت را نه به وراثت بلکه به زور شمشیر به دست آورد. او آخرین پادشاه مقتدر خاندان تیموری در ایران محسوب می شود.
خانزاده بیگم
رابعه سلطان بیگم
شاه سلطان بیگم
شاهزاده بیگم
آغا بیگم
رقیه سلطان بیگم
ملیکه سلطان بیگم
آفاغ آغاچا
خدیجه بیگی آغا
سمرقند:۸۳۰ (خورشیدی) تا ۸۴۸ (خورشیدی)
سمرقند: ۸۳۰ (خورشیدی)
ابوسعید پادشاهی توانا و با کفایت بود و خود را از گمنامی به سلطنت رسانید و توانست بر خراسان و فرارود و کابل و فارس و عراق و مازندران مسلط شود. او کسی بود که همواره از فرصت ها بهره مناسب می گرفت. رفتار او با مردم، نسبتاً عادلانه و خوب توصیف شده است. سلطان ابوسعید طرفدار تصوف و اهل عرفان بود و مشایخ صوفیه را گرامی می داشت.

ابوسعید گورکان (حک: ۸۵۵ـ۸۷۳ق)
پادشاه ایران از سلسلۀ تیموریان، پسر سلطان محمد بن میرانشاه. پس از آن که توانست به یاری ابوالخیرخان ، پادشاه ازبک ، میرزا عبدالله تیموری را به قتل برساند، به سلطنت رسید. ابوسعید بعد از شاهرخ تنها کسی از دودمان تیمور است که روزگاری چند، قسمت مهمی از ممالک تیموری را تحت ارادۀ خود آورد و به فتوحات درخشانی نائل آمد. او بعد از غلبه بر نوادگان شاهرخ ، هرات ، غزنه ، کابل و سیستان و خوارزم را تصرف کرد و در ۸۶۱ق گوهرشاد خاتون ، زن شاهرخ را به قتل رسانید. در ۸۷۳ق ابوسعید برای نبرد با اوزون حسن آق قویونلو رهسپار آذربایجان شد. سرانجام در جنگی که رخ داد اوزون حسن پیروز شد و ابوسعید در حین فرار دستگیر و تحویل یادگار محمد، نوۀ گوهرشاد گردید و او نیز ابوسعید را کشت .