اکْبَرشاه یا ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر (زاده ۱۵ اکتبر ۱۵۴۲ در سند؛ درگذشته ۱۷ یا ۲۷ اکتبر ۱۶۰۵ در آگرا.) سومین پادشاه از سلسله گورکانیان یا امپراتوری مغولی هند است که در هندوستان با نام مغول اعظم یا اکبر کبیر نامیده می شود، فرزند همایون و پدر جهانگیر بود که بین سال های ۱۵۵۶ و ۱۶۰۵ فرمانروایی کرد. او پادشاهی خیرخواه، شجاع و خردمند بود و از وی در کنار آشوکا یکی از تأثیرگذارترین پادشاهان در تاریخ هند و بزرگترین پادشاه آن سرزمین یاد کرده اند.
حسن میرزا
حسین میرزا
جهانگیرشاه
دانیال میرزا
مراد میرزا
خانم سلطان بیگم
شکرالنساء بیگم
آرام بانو بیگم
فاطیما سلطان بیگم
او را به نام اکبر کبیر یا اکبر اعظم می شناسند و لقب کامل او عبارت بود از: السلطان العظم خاقان المکرم امام عادل سلطان الاسلام کافت الانام امیرالمؤمنین خلیفه المتعالی ابوالفتح جلال الدین محمداکبر صاحب الزمان پادشاه غازی ظل اللهوی به چند آیین اعتقاد داشت و یکی از کارهای مهم وی در زمان خودش حذف جزیه بود که یکی از کارهای مهم آن زمان می باشد زیرا در زمان گذشته در بیشتر امپراتوری ها از افرادی که از دین و اعتقادات دیگری برخوردار بودند مبلغی با نام جزیه گرفته می شد. اکبر کبیر بین آیین های هندو و اسلام تفاوتی قایل نمی شد؛ و با ازدواج با جودا بای اتحادی محکم میان آمر و آگرا به وجود آورد. اکبر شاهنشاهی بسیار عادل و نیک خواه بود ولی در زندگیش با مشکلات عظیمی روبه رو شد و با کمک جودا بای ایمان خود را به دست آورد وی در طول زندگی اش سلطنتش را با دو نفر تقسیم کرد و آن دو نفر محمد بیرام خان خانان (۱۵۵۶ تا ۱۵۶۰) و دایه خود ماهم انگا (۱۵۶۰ تا ۱۵۶۲) تقسیم کرد و هر دو انان با مقام وزارت و نایبی عملاً حکومت را تا پایان عمر اداره کردند.
اکبر در امرکوت از توابع تهته به دنیا آمد. پدرش همایون شاه و مادرش حمیده بانو بیگم، زنی ایرانی بود که به گفتهٔ خافی خان نظام الملکی (۱/۱۲۷)، نسبش به شیخ احمد جام می رسید.
تولد اکبر و دوران کودکی وی مصادف با بحران های سیاسی در قلمرو تیموریان، عزل همایون و گریز او نزد صفویان بود. اگرچه همایون به کمک شاه طهماسب صفوی دوباره در دهلی بر تخت نشست، اما قلمرو سابق را نداشت. وی در ۹۶۳ق، اکبر را که تازه در آغاز جوانی بود، به همراه اتابکش بیرم خان به جنگ اسکندرخان افغان روانه ساخت. در میانهٔ راه خبر مرگ همایون رسید و بیرم خان با موافقت امرای لشکر همان جا اکبر را بر تخت پادشاهی نشاند و تاریخ جلوس او، یعنی ۲۷ ربیع الا¸خر ۹۶۳ مبدأ تاریخ الهی قرار گرفت (نظام الدین، ۲/۱۲۶؛ تتوی، ۵۶۳–۵۶۵).
حسن میرزا
حسین میرزا
جهانگیرشاه
دانیال میرزا
مراد میرزا
خانم سلطان بیگم
شکرالنساء بیگم
آرام بانو بیگم
فاطیما سلطان بیگم
او را به نام اکبر کبیر یا اکبر اعظم می شناسند و لقب کامل او عبارت بود از: السلطان العظم خاقان المکرم امام عادل سلطان الاسلام کافت الانام امیرالمؤمنین خلیفه المتعالی ابوالفتح جلال الدین محمداکبر صاحب الزمان پادشاه غازی ظل اللهوی به چند آیین اعتقاد داشت و یکی از کارهای مهم وی در زمان خودش حذف جزیه بود که یکی از کارهای مهم آن زمان می باشد زیرا در زمان گذشته در بیشتر امپراتوری ها از افرادی که از دین و اعتقادات دیگری برخوردار بودند مبلغی با نام جزیه گرفته می شد. اکبر کبیر بین آیین های هندو و اسلام تفاوتی قایل نمی شد؛ و با ازدواج با جودا بای اتحادی محکم میان آمر و آگرا به وجود آورد. اکبر شاهنشاهی بسیار عادل و نیک خواه بود ولی در زندگیش با مشکلات عظیمی روبه رو شد و با کمک جودا بای ایمان خود را به دست آورد وی در طول زندگی اش سلطنتش را با دو نفر تقسیم کرد و آن دو نفر محمد بیرام خان خانان (۱۵۵۶ تا ۱۵۶۰) و دایه خود ماهم انگا (۱۵۶۰ تا ۱۵۶۲) تقسیم کرد و هر دو انان با مقام وزارت و نایبی عملاً حکومت را تا پایان عمر اداره کردند.
اکبر در امرکوت از توابع تهته به دنیا آمد. پدرش همایون شاه و مادرش حمیده بانو بیگم، زنی ایرانی بود که به گفتهٔ خافی خان نظام الملکی (۱/۱۲۷)، نسبش به شیخ احمد جام می رسید.
تولد اکبر و دوران کودکی وی مصادف با بحران های سیاسی در قلمرو تیموریان، عزل همایون و گریز او نزد صفویان بود. اگرچه همایون به کمک شاه طهماسب صفوی دوباره در دهلی بر تخت نشست، اما قلمرو سابق را نداشت. وی در ۹۶۳ق، اکبر را که تازه در آغاز جوانی بود، به همراه اتابکش بیرم خان به جنگ اسکندرخان افغان روانه ساخت. در میانهٔ راه خبر مرگ همایون رسید و بیرم خان با موافقت امرای لشکر همان جا اکبر را بر تخت پادشاهی نشاند و تاریخ جلوس او، یعنی ۲۷ ربیع الا¸خر ۹۶۳ مبدأ تاریخ الهی قرار گرفت (نظام الدین، ۲/۱۲۶؛ تتوی، ۵۶۳–۵۶۵).
wiki: اکبر کبیر