خوش رزق با روزی فراوان
خوش روزی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش روزی. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) خوش رزق. با روزی فراوان. آنکه رزق او خوب و فراوان رسد. فراخ روزی.
پیشنهاد کاربران
پر روزی
( لهجه و گویش تهرانی )
خوش روزی
( لهجه و گویش تهرانی )
خوش روزی
کلمات دیگر: