بزرگ شهر

بزرگشهر (انگلیسی: Megacity مگاسیتی) یا شهر کبیره (عربی: بلد کبیره جمع: بلاد کبیره) یک منطقه شهری بسیار بزرگ شهری است که معمولاً در آن جمعیتی بیش از ۱۰ میلیون نفر زندگی می کند. تعاریف بزرگشهر متفاوت است: بخش امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۴ در گزارش «چشم انداز شهری جهانی»، بزرگشهر را برای مناطق شهری که بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارند به کار برده است. گزارش دانشگاه بن نشان می دهد که آنها معمولاً «به عنوان مناطق شهری با کل جمعیت ۱۰ میلیون یا بیشتر» تعریف می شوند. مطالعات دیگر شهرهای دارای دست کم ۵ یا ۸ میلیون نفر جمعیت و همچنین تراکم جمعیتی ۲۰۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع را ملاک قرار داده اند.
کلانشهر
مگالاپلیس
شهرنشینی
تا سال ۲۰۱۷، در سطح جهان۴۷ مگاپلیس وجود داشته است که اکثر این شهرک های شهری در چین و سایر کشورهای آسیایی قرار دارند. بزرگترین مناطق شهری توکیو، شانگهای و جاکارتا که هر کدام بیش از ۳۰ میلیون نفر دارند. چین تنها ۱۵ مگاسیتی دارد و هند دارای شش مورد است. کشورهای دیگری که دارای چندین بزرگشهر هستند شامل ایالات متحده، برزیل و پاکستان می شوند.
اصطلاح "megacity" در اواخر قرن نوزدهم یا اوایل قرن بیستم ابداع شد. یکی از اولین استفاده های مستند این اصطلاح توسط دانشگاه تگزاس در سال ۱۹۰۴ صورت گرفت. در ابتدا، سازمان ملل از این واژه برای توصیف شهرها از ۸ میلیون یا بیشتر از ساکنین استفاده کرد، اما اکنون از آستانه ۱۰ میلیون استفاده می کند.
در سال ۱۸۰۰، تنها ۳ درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کردند، رقمی که تا پایان قرن بیستم به ۴۷ درصد رسید. در سال ۱۹۵۰، ۸۳ شهر با جمعیت بیش از یک میلیون وجود داشت؛ تا سال ۲۰۰۷، این تعداد به ۴۶۸ شهر افزایش یافت. پیشبینی های سازمان ملل متحد نشان می دهد جمعیت شهری امروز ۳٫۲ میلیارد نفری تا سال ۲۰۳۰ تا نزدیک به ۵ میلیارد نفر افزایش خواهد یافت، زمانی که سه نفر از پنج نفر در شهرهای مختلف زندگی خواهند کرد. این افزایش در اکثر شهرهای کوچک، آسیا و آفریقا چشمگیر خواهد بود. نظرسنجی ها و پیش بینی ها نشان می دهد که تمام رشد شهری در ۲۵ سال آینده در کشورهای در حال توسعه قرار دارد. یک میلیارد نفر، تقریباً یک هفتم جمعیت جهان، در حال حاضر در شهرهای فقیر زندگی می کنند.