فراک
فارسی به انگلیسی
frock(-coat)
tuxedo, white tie
فارسی به عربی
مترادف و متضاد
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - پشت ظهر مقابل رو ۲ - ( صفت ) هیز مخنث ۳ - پلید پلشت .
فرهنگ معین
(فُ ) ۱ - (اِ. ) پشت ، ظهر. مق رو. ۲ - (ص . ) هیز، مخنث . ۳ - پلید، پلشت .
(فِ) [ فر. ] (اِ.) کت دنباله دار سیاه رنگ بلندی که در تشریفات و مراسم رسمی می پوشند.
(فُ) 1 - (اِ.) پشت ، ظهر. مق رو. 2 - (ص .) هیز، مخنث . 3 - پلید، پلشت .
لغت نامه دهخدا
فراک. [ فْرا / ف ِ ] ( انگلیسی ، اِ ) نوعی لباس زنانه بلند. || نوعی روپوش بچگانه. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). || شنل بلند رهبانان. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ) ( وبستر امریکایی ). || لباس کارگری گشاد و راحت. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). || نیم تنه نظامی. ( فرهنگ حییم ). || کت بلند سیاه رنگ مردانه ای که تا بالای زانو می آید و اکنون بیشتر به جای آن لباس دیگری پوشیده میشود که جامه صبح نام دارد. ( از فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). این لباس در قرن نوزدهم بسیار معمول بوده است. ( از وبستر امریکایی ).
فراک . [ ف ُ ] (اِ) پشت که در مقابل رو است و به عربی ظهر خوانند. || (ص ) حیز و مخنث . || پلید و پلشت . || زبون . (برهان ).
فراک . [ فْرا / ف ِ ] (انگلیسی ، اِ) نوعی لباس زنانه ٔ بلند. || نوعی روپوش بچگانه . (فرهنگ «لرنر» آکسفورد). || شنل بلند رهبانان . (فرهنگ «لرنر» آکسفورد) (وبستر امریکایی ). || لباس کارگری گشاد و راحت . (فرهنگ «لرنر» آکسفورد). || نیم تنه ٔ نظامی . (فرهنگ حییم ). || کت بلند سیاه رنگ مردانه ای که تا بالای زانو می آید و اکنون بیشتر به جای آن لباس دیگری پوشیده میشود که جامه ٔ صبح نام دارد. (از فرهنگ «لرنر» آکسفورد). این لباس در قرن نوزدهم بسیار معمول بوده است . (از وبستر امریکایی ).