فریاد کنان . در حال فغان داشتن .
فغان داران
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فغان داران. [ ف َ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) فریادکنان. در حال فغان داشتن. در حال ناله و زاری. زاری کنان :
چو شیرین دیدشان زار و خروشان
بسوک شه فغانداران و جوشان.
چو شیرین دیدشان زار و خروشان
بسوک شه فغانداران و جوشان.
نظامی.
رجوع به فغان داشتن شود.کلمات دیگر: