زود میر

( صفت ) ۱ - آنکه زود میرد . ۲ - آنچه زود نابود میشود .

زودمیر. ( نف مرکب ) کوته زندگانی. زودگذر. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).زودمیرنده. ( آنندراج ). زودمیرنده. آنکه زود میرد. آنچه زود نابود شود. ( فرهنگ فارسی معین ) :
مار قانع بسی زید، تو بحرص
گر نئی مور زودمیر مباش.زودخیز است و خوش گریز حشر
زودزای است و زودمیر شرر.چون شرر رقاص بر سطح شراب آتشی
از طربناکی و بیباکی حباب زودمیر.شاخ امل بزن که چراغی است زودمیر
بیخ هوس بکن که درختی است کم بقا.ز کبر دشمن آتش نهاد او میخواست
که زودمیر شود، زودمیر شد چو شرار.آتش زودمیر را خاک سیاه بر سر است
آتش آب رز طلب عمرفزای زندگی.به شتر گفت خر که میرستی
لیک غبنا که زودمیرستی
گفت خارم بکام و بار بدوش
مرگ من هرچه زود دیرستی.