شظاظ. [ ش َ / ش ِ ] ( ع اِمص ) پراکندگی و پریشانی. ( ناظم الاطباء ). || ( مص ) پریشان و متفرق رفتن ؛ طاروا شظاظاً. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
شظاظ. [ ش ِ ] ( ع اِ ) چوبک گوشه جوال. ج ، اَشِظَّة. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). چوب گوشه جوال. ج ، اشظة. ( مهذب الاسماء ). چوب گوشه افسار. چوب گوشه شکیل. ( یادداشت مؤلف ).
شظاظ. [ ش ِ ] ( اِخ ) نام دزدی معروف و از آن است ، مثل : اسرق من شظاظ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ).
شظاظ. [ ش ِ ] ( ع اِ ) چوبک گوشه جوال. ج ، اَشِظَّة. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). چوب گوشه جوال. ج ، اشظة. ( مهذب الاسماء ). چوب گوشه افسار. چوب گوشه شکیل. ( یادداشت مؤلف ).
شظاظ. [ ش ِ ] ( اِخ ) نام دزدی معروف و از آن است ، مثل : اسرق من شظاظ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ).