شعر دوست بسیار عاشق شعر
شعرباره
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شعرباره. [ ش ِ با رَ / رِ ] ( ص مرکب ) شعردوست. بسیار عاشق شعر. ( یادداشت مؤلف ) :
رفیقی داشتم عالی ستاره
دلی چون آفتاب و شعرباره.
رفیقی داشتم عالی ستاره
دلی چون آفتاب و شعرباره.
عطار.
کلمات دیگر: