عقل داشتن

خردمند بودن بهوش بودن

عقل داشتن. [ ع َ ت َ ] ( مص مرکب ) خردمند بودن. بهوش بودن. عاقل بودن :
تا عقل داشتم نگرفتم طریق عشق
جایی دلم برفت که حیران شود عقول.یکی گفت هیچ این پسر عقل و هوش
ندارد، بمالش به تعلیم گوش.متحیر نه در جمال توام
عقل دارم بقدر خود قدری.